Nome Común: Cicuta/Pirixel das vacas
Nome científico: Conium maculatum
Sabías que?
O pirixel das vacas usouse como solución final en tempos de fame.
Descrición
É unha planta herbácea bienal que pode alcanzar un tamaño de 1,5-2,5 m de altura. Ten un talo oco e estriado, tinguido de púrpura na base e moi ramificado na parte superior; as follas son tripinadas, brandas, fétidas, de cor verde-negra, triangulares e divididas en folíolos ovados ou lanceolados. As follas inferiores son pecioladas e máis grandes que as superiores, alcanzando os 60 cm. de lonxitude. As flores son pequenas, de cor branca e aparecen en umbelas duns 10 a 15 cm. de diámetro. O froito é un pequeno aquenio redondo ou ovalado, de cor verde clara. As sementes son pequenas e de cor negra. Toda a planta desprende un mal cheiro cando está rota ou fregada.
Ecoloxía
Podémola atopar en ambientes nitrofílicos bastante húmidos e frescos, como as ribeiras dos ríos e as zonas non cultivadas.
Usos
Os froitos e as follas utilizáronse en forma de cataplasma de plantas frescas ou aceite de cicuta polas súas propiedades como antiespasmódico, repelente ao leite, analxésico, anestésico local e pola súa acción sobre as terminacións nerviosas sensibles como sedante para calmar a dor persistente. O seu efecto narcótico é similar á beladona e persiste durante máis de 40 horas. Externamente, usouse en linimentos para ciática, neuralxia do trixémino e dor reumática. Usouse no tratamento da neuralxia do trixémino e da dor cancerosa terminal. Antigamente tamén se empregaba en tétanos, rabia, consumo e enfermidades venéreas. O seu potencial tóxico fai desaconsellable o uso fitoterapéutico desta planta e está especialmente contraindicado no embarazo, durante a lactación e nos nenos. A cicuta é un veleno moi poderoso que nunca se debe usar internamente, xa que algunhas gotas do seu zume poden ser mortais para unha persoa.
