ÁRBORES SENLLEIRAS DE SANTIAGO
“Cando plantamos árbores plantamos as sementes da paz e da esperanza”
Wangari Maathai
A Xunta de Galicia crea o Catálogo galego de árbores senlleiras, a través do Decreto 67/2007, do 22 de marzo, no que establece que terán a consideración de senlleiras, as árbores ou formacións de calquera especie, sexa ou non autóctona, situadas en propiedade pública ou privada, que sexan merecedoras de medidas específicas de protección, atendendo ás excepcionais características do seu porte, dendometría, idade, rareza, significación histórica ou cultural, interese científico, educativo, estético ou paisaxístico, ou calquera outra circunstancia que as faga merecedoras de especial protección.
Que supón a catalogación?
Os exemplares catalogados considéranse protexidos para todos os efectos, e prohíbese calquera acción que lle afecte negativamente á súa integridade, saúde ou aparencia. As persoas propietarias, no caso de habelas, terán axudas para coidalos. Ademais, aqueles proxectos que poidan ser unha ameaza para calquera destas especies catalogadas, precisarán autorización administrativa previa por parte da Xunta de Galicia. As condicións para solicitar a catalogación poden verse na web da Xunta.
Nome científico: | Ginkgo biloba |
Altura: | 21 metros |
Está incluído no Catálogo galego de árbores senlleiras co código 53A
Na actualidade só queda un exemplar macho de 21 metros. Orixinariamente foi plantado hai máis de 130 anos no que foi o primeiro xardín botánico da Universidade, xunto a un exemplar femia, que acadou os 27 metros, pero que houbo que retirar dado o seu mal estado en 2017. Compite en lonxevidade co xinkgo que hai no xardín botánico da Universidade de Granada, de 1889; o de Compostela plantouse en 1880. O xinkgo é a especie superior viva máis antiga do planeta, de aí o interese por parte dos estudosos. En Santiago hai algúns exemplares máis desta especie, por exemplo na Alameda, no Auditorio ou no Colexio Maior Xelmírez. Estudosos coma Izco Sevillano, consideran que o xinkgo é unha especie “illada da evolución”, unha especie de fósil vivinte, e “toda unha rareza a nivel botánico”. Proba da súa fortaleza é que mesmo resistiu ás bombas atómicas sobre Hiroshima. No xardín das Pedras que falan en Fonseca, inaugurado en 2018, e acompañando o xinkgo, podemos ver varios textos gravados de importantes persoeiros da escritura galega e internacional. Neste espazo verde, tamén podemos atopar a Cápsula do Tempo proxecto Once Uns, da asociación Sentinel Wardrobe en colaboración coa Universidade de Santiago de Compostela.
SABÍAS QUE…
O xinkgo é coñecido como a “árbore dos 40 escudos”, porque era o que custaba no século XIX unha pequena fortuna que poucos se podían permitir. O nome orixinal desta árbore en chinés é yin xing, que significa albaricoque prateado. Hai exemplares que chegan a acadar os dous mil anos de antigüidade. É unha especie moi empregada na medicina tradicional chinesa e nipona, especialmente no tratamento de doenzas cardíacas.
Nome científico: | Quercus robur |
Nome común: | Carballo |
Perímetro normal máximo / medio / mínimo: | 5,3 / 2,9 / 21 metros |
Altura máxima / promedio / mínimo: | 22 / 15 / 11 metros |
Idade estimada: | 120 – 170 anos |
Estes terreos ao sur da Porta Faxeira, formaban unha gran fraga, que pertencía no s. XV aos condes de Altamira, que repartirán a propiedade en dúas áreas, destinadas a diferentes usos e receptores. Así, en 1546, doan a parte alta da fraga ao pobo de Santiago, a condición de que non se podería pechar, aforar ou arrendar, porque o seu uso é de arboredo e pasto común a disposición de todos os habitantes da cidade. Este espazo correspóndese co que hoxe é o parque da Alameda, onde está a carballeira de Santa Susana.
A parte baixa da fraga, a de San Lourenzo, quedoulle en usufruto aos monxes, pero coa desamortización de Mendizábal, a comunidade franciscana marcha deste asentamento en 1822.
SABÍAS QUE…
Agochados entre os carballos, hai unha fonte e dous cruceiros. Cóntase que Rosalía de Castro frecuentaba este lugar para inspirarse.
Nome científico: | Sequoia sempervirens |
Nome común: | Sequoia vermella |
Perímetro normal: | 8 metros |
Altura: | 24 metros |
Diámetro da copa: | 12 metros |
SABÍAS QUE…
O seu nome alude a un mestizo dunha tribo cherokee , chamado Sequoiah ou Seequayah e coñecido por inventar unha escritura para a lingua do seu pobo.
Nome científico: | Abies nordmanniana |
Nome común: | Abeto do Cáucaso |
Perímetro: | 1.57 metros |
Altura: | 22 metros |
Diámetro da copa: | 5 metros |
Idade estimada: | 71 anos |
Nome científico: | Eucalyptus globulus labill |
Perímetro: | 8.5 metros |
Altura: | 35.4 metros |
Diámetro da copa: | 23 metros |
Idade estimada: | 120 – 140 anos |
Está incluído no Catálogo galego de árbores senlleiras co código 45A
Atópase no paseo da Ferradura, preto do monumento a Pedro Pais Lapido.
SABÍAS QUE…
Nome científico: | Cedrus Atlántica |
Perímetro: | 4,40 metros |
Altura: | 21 metros |
Diámetro da copa: | 25 metros |
Está incluído no Catálogo galego de árbores senlleiras co código 148A
O recoñecemento deste exemplar no ano 2015 como árbore senlleira coincide coa celebración do centenario do edificio, hoxe sede do Parlamento de Galicia, que acolle esta árbore no seu xardín. Está situado no extremo esquerdo da fachada principal do Pazo do Hórreo, que tamén conta no seu xardín centenario con especies como alciprestes de Lawson, pitósporos da China ou palmeiras canarias.
Nome científico: | Tilia tomentosa |
Perímetro: | 3,8 metros |
Altura: | 24,6 metros |
Diámetro da copa: | 18,1 metros |
Idade estimada: | 100 – 140 anos |
Probablemente sexa o tileiro prateado máis grande de Galicia. Está situado xunto á igrexa do Pilar, concretamente, no paseo central da Alameda. É o exemplar máis grande das aliñacións de tileiros e camelias desta zona do parque..
Nome científico: | Abies nordmanniana |
Nome común: | Abeto do Cáucaso |
Perímetro: | 1.57 metros |
Altura: | 22 metros |
Diámetro da copa: | 5 metros |
Idade estimada: | 71 anos |
Está incluído no catálogo galego de árbores senlleiras co código 156A
Localizado nunha propiedade privada, na Casa da Torre, na Silvouta. Foi plantado no s. XVIII, e calcúlaselle unha idade superior a 300 anos.
Para máis información: https://www.tussa.org.