Daucus carota

Nome Común: Cenoria Salvaxe

Nome científico: Daucus carota

Sabías qué?

As raíces da cenoria salvaxe son ricas en provitamina A e empréganse como antidiarreicos. Ademais, é diurética. Os seus froitos son moi aromáticos. Tamén é usada no tratamento de dermatosis.

Descrición

A cenoria silvestre e unha planta bienal que forma unha roseta de follas na primavera e no verán, mentres desenvolve unha raíz espesa que gardará grandes cantidades de azucre para a floración do ano seguinte. Durante o segundo ano aparece un talo erecto e angular, de ata un metro de altura cunha umbela de flores brancas no vértice. Toda a planta está cuberta por pelos que lle dan un aspecto rugoso ao tacto. As follas son compostas, divididas repetidamente ata obter segmentos lineal-lanceolados moi pequenos. Na fase de floración, as umbelas son planas e estendidas, coroadas por multitude de pequenas flores brancas con pétalos asimétricos, canto maiores máis se atopan fóra da umbela. Unha soa caoba ou flor negra normalmente aparece no centro da umbela, simulando un insecto para atraer a outros. Na fase de frutificación, os raios únense, pechando a umbela. Estes froitos están cubertos de espiñas que se adhiren ao pelo dos mamíferos, favorecendo a súa propagación. No inverno, a cenoria silvestre seca por completo, deixando só a raíz grosa. Flores de maio a outubro.

Ecoloxía

É frecuente nas beiras das estradas, campos abandonados, solares, vertedoiros e, en xeral, lugares máis ou menos nitrificados. Esta planta distribúese por Europa, Asia, norte de África e Macaronesia.

Usos

O uso de cenorias silvestres é útil para diversas enfermidades. Con todo, hai algunhas contraindicacións para o uso de medicamentos baseados ​​nel. Ditas contraindicacións inclúen unha úlcera de estómago ou unha úlcera duodenal, inflamación do intestino delgado e unha alerxia a este vexetal. Tamén usada na preparación de lociones e filtros solares emprégase con frecuencia o oleato de cenoria

Ir al contenido