Selva Negra

Denominada así pola súa frondosa vexetación, é o parque forestal máis antigo e de maior superficie da cidade. Cóntase que os seus 220.000 metros cadrados de bosque foron plantados no século XVII polos veciños das parroquias de Marrozos, Aríns e O Eixo.

Dentro dos seus terreos, tamén había terras agrícolas e de pastoreo que os campesiños e campesiñas utilizaban a través de previo pago polo seu aproveitamento, ao Concello e as monxas do Convento de Santa Clara, primeiros propietarios.

Situado na parte máis baixa do monte Pedroso, constitúe unha zona natural caracterizada pola existencia dunha vaguada formada por prados e antigas masas de carballos, algúns deles de tamaño considerable, ademais de contar cun humidal formado nunha antiga canteira , dous miradoiros, unha mina de auga e unha fonte de pedra da que brota auga todo o ano.

A existencia desta parcela está documentada no século XVII, cando era de titularidade pública. Máis tarde, no século XIX, pertenceu á familia Daporta ata que no 2007 o Consorcio de Santiago comproulla aos herdeiros.

A partir de aí iniciáronse uns traballos de acondicionamento de camiños e muros, eliminándose especies invasivas e repoboouse   con especies autóctonas. Ademais dos carballos ( Quercus robur) podemos atoparnos con diferentes especies arbóreas como: salgueiro ( Salix atrocinerea), bidueiro ( Betula alba), avellano ( Corylus abelá), sobreira ( Quercus suber) ou piñeiro domesticado ( Pinus pinea).

A modo de anécdota, comentar que aínda quedan, nas inmediacións da fonte, os restos dunha antiga casiña construída polo antigo propietario, José Daporta na que se organizaban merendas a fin de semana e para que a súa muller, a pianista Rosita López puidese descansar e dedicarse á súa gran paixón, tocar este instrumento. Ademais, dentro das 22 hectáreas de extensión da Selva Negra, podemos atopamos diversos elementos para visitar:

Fonte da Selva Negra.

Situada ao norte da Campeira, é un dos elementos máis característicos do parque. Atribúese a súa presenza nesta zona á posible existencia dunha capela, da que non se conservan restos, tampouco existe ningún asentamento próximo que xustifique a súa construción.

Formada por un corpo de pedra coroado por unha estrutura a modo de cheminea con dous caños dos que brota a auga, que desemboca nunha gran pila rectangular. Xunto a esta pila aparece unha zona enlosada rodeada por dous bancos de pedra, creando un fresco lugar de descanso.

Na parte frontal aparecen distintas inscricións, dificilmente lexibles a día de hoxe, que nos permiten datar a fonte de fronte ao século XVIII.

Fonte do Selva Negra

A auga desta fonte procede dunha mina construída ao norte do parque que despois de desbordarse na pila chegará a unha zona húmida arboredo ao fondo do parque para acabar, a través dunha antiga canle, no río Sarela.

A fonte tamén foi foi escenario de lendas, como a que recolle o amor imposible entre Abel, un pastor  e unha ninfa.

Abel acudía cada tarde para tocar a frauta á fonte ata que un día da auga emerxeu  unha muller e bicoulle.

O pastor quedou prendado daquela ninfa, á que nunca volveu ver. Nunca soubo se foi un soño ou se a Natureza dáballe as grazas pola súa bela música.

Descampado na Selva Negra

Campeira da Selva Negra

Preto da entrada principal desde a estrada de Figueiras, entre o regacho e o muro, atoparémonos coa Campeira da Selva Negra.

Existen noticias de prensa do século XIX que nos falan das romarías e merendas que se celebraban neste lugar co permiso do propietario da leira.

É unha zona onde abunda a auga, polo que podemos observar que as especies que crecen aquí son as características de zonas húmidas como fento ( Tracheophyta), espino ( Crataegus monogyna), salgueiros ( Salix) ou bidueiro ( Betula alba). No verán podemos deleitarnos coa flor rosada da dedalera ( Digitalis purpurea), a cor violeta dos berros de prado ( Cardamine pratensis) ou da colorida diversidade dos narcisos ( Narcissus) e no outono, para os apaixonados da micoloxía, brotan distintas variedades de cogomelos.

Carballeira dos Asidros da Selva Negra

Antigamente extraíase de aquí madeira para a construción, leña para os fogares ou mesmo se usou este robledal como lugar de celebración de romarías. Hoxe en día, podemos atoparnos con pés de carballos de gran tamaño, que se se van renovando grazas ao crecemento de exemplares novos, ademais de singulares plantas trepadoras como madreselva ( Lonicera periclymenum) ou hedras ( Hedera helix), que soben polas árbores en busca de luz.

Carballeira dos asidros
Miradoiro da Selva Negra

Mirador da Selva Negra

Na Selva Negra existen dous miradoiros desde os que gozar de diferentes aspectos relacionados co monte galego: o  “Miradoiro do Alto dá Selva Negra” sobre os terreos do robledal da fonte e “Miradoiro dá Matogueira dá Selva Negra”.

Mina de auga da Selva Negra

Situada na zona norte do parque da Selva Negra, trátase dunha mina construída para extraer auga do subsolo, consistente nuns muros de pedra que forman un dique, onde se embalsa a auga. Antigamente esta auga utilizábase para a rega e actualmente alimenta fontes, lagoas artificiais, regachos e pozos.

Mina de auga
Ir al contenido